Rozdział 06 sezon 2

Piosenka do Rozdziału - Ron Pope - A Drop In The Ocean

Martina

   Postanowiłam, że chwilę tutaj posiedzę i wrócę do domu, do moich czterech ścian... Za tydzień jest pogrzeb Samuel'a... Muszę przygotować jakąś przemowę, chociaż tak chciałabym go pożegnać... Wyszłam z baru szybko, gdy tylko go nie było w zasięgu wzroku. Ale... zauważyłam Lodovica'e. Podeszła do mnie.
   -Hej!..
   -Cześć... -powiedziałam smutno.
   -Byłaś u Jorge? -zapytała.
   -Tak... -spuściła głowę.
   -Wiem Tini, powinnam Ci powiedzieć od razu, ale on mnie prosił, bym tego nie robiła... Przepraszam... -zdziwiłam się i w ogóle nie zrozumiałam. Spojrzałam się na nią pytająco.
   -Ty wiesz o tym, że kiedy Ty pobiegłaś do swojego pokoju, to Jorge i Vicky się pocałowali, no nie? -zapytała, a ja nie mogłam w to uwierzyć... Nie dawno jeszcze mi zapewniał, że kocha TYLKO mnie, ale...  Widocznie mogłam z nim od razu zerwać, a nie stchórzyłam po jego słowach... Do oczu napłynęły mi łzy i wtuliłam się w Lodo, wybuchając płaczem...

Jorge

   Nie mogłem jej nigdzie znaleźć... Zacząłem się powoli obawiać, że coś jej się stało... W końcu nie dawno była w szpitalu. Gdy dowiedziałem się, że nie ma już dziecka...to...bolało. Miałem nadzieję, że stworzymy tą upragnioną rodzinę... Nadzieja matką głupich... Kiedy wiedziałem, że i tak jej nie znajdę, wróciłem do domu. Wyciągnąłem telefon i wybrałem jej numer. Przyłożyłem komórkę do ucha i czekałem... Jeden sygnał... Drugi sygnał... Trzeci sygnał... Czwarty sygnał... i odebrała!
   -Martina?! Błagam Cię, powiedz gdzie jesteś... -głoś mi drżał.
   -Nic Ci nie powie. -to była ... Lodo?
   -Lodovica?... Co jest z Martiną?
   -Jorge wygadałam się. -powiedziała prosto z mostu. Zamarłem.
   -O czym?... -nie chciałem wierzyć, że Tini wie, o mojej zdradzie...
   -O Twoim pocałunku z ... no z Vicky. Masz do niej nie dzwonić, i w ogóle zostaw ją w spokoju. Na prawdę Jorge... Ona jest załamana... -mówiła spokojnie, ale smutno. Spuściłem głowę.
   -Okey... Ale przekaż jej, że bardzo ją kocham i wytłumaczę jej to... Tylko niech przyjdzie do mnie, albo ja do niej... Obiecuję jej powiedzieć całą prawdę... Proszę... -tak strasznie bałem się, że mi odpowie "nie". Byłem zdruzgotany.
   -...Martina powiedziała, że nie przyjdzie dzisiaj, ale chce usłyszeć Twoją wersję. Tylko dlatego, że obiecywałeś jej w domu coś... Nie wiem o co chodzi, ale Ty podobno będziesz wiedział. Na razie. -szybko krzyknąłem.
   -Nie, nie Lodo nie rozłączaj się! Dasz mi... Martine do telefonu?... Proszę... -czułem, że jak mi ją da do telefonu, to ze mną zerwie, ale chciałem zaryzykować, pogadać z nią... Zapewnić, że Ją kocham...
   -Co chciałeś?... -słyszałem, jak pociąga nosem. Extra, płacze. Przeze mnie...
   -Martina?... Błagam Cię, porozmawiajmy... Ja nie chciałem... Przepraszam Cię ogromnie... Ale proszę, ja Ci to wytłumaczę... Kochanie, wybacz mi, że Ci tego nie powiedziałem... Mógłbym do Ciebie przyjść?...
   -Dddobrze... -i się rozłączyła. Patrzałem się w jeden punkt przed sobą, powstrzymując się od płaczu. Czuję się, jakbym miał ostatnio szansę, by ją odzyskać... I tak bardzo się boję, że ją stracę... Ale nie mogę się poddać. Będę o nią walczyć. Nie dam jej tak po prostu odejść...

Ruggero

   Siedziałem sobie na kanapie i oglądałem film, gdy do środka weszła Martina i Lodovica. Zmartwiłem się, gdy zobaczyłem ją całą zapłakaną. 

   -Co się stało? -spytałem wstając.

   -Nie ważne... -powiedziała brunetka i pobiegła do swojego pokoju.

   -Jorge całował się z Vicky, a ja jej o tym przez przypadek powiedziałam...

   -Co?... Jak to?... Dlaczego ja nic o tym nie wiedziałem?! Już dawno bym z nim coś zrobił, a nie siedział w domu przed telewizorem! Lodo... czemu nic nie powiedziałaś?....

   -Nie chciałam, by się dowiedziała Martina.

   -Okey, zostajesz, czy już idziesz?

   -A Martina?

   -Ja się nią zajmę. -dziewczyna przytaknęła i opuściła dom. Ja za to, udałem się do Martiny. Delikatnie zapukałem do jej pokoju. Kiedy nic nie odpowiedziała, sam wszedłem do środka. To, co zobaczyłem... przeraziłem się.

   -Martina, Ty palisz?! Skąd Ty to masz?! -pytałem. Podeszłem do niej i zabrałem to świństwo. Otworzyłem okna, by German się nie dowiedział, i by usunąć ten śmierdzący dym z pomieszczenia.

   -Masz tego więcej? 

   -Tak. Ale nie licz, że Ci powiem.

   -Oddaj mi te fajki! 

   -Nie! -krzyknęła jeszcze głośniej i schowała się pod kołdrę, wybuchając płaczem. Usiadłem obok na łóżku i położyłem dłoń, gdzie miała ramię. Delikatnie je głaskałem. Wtedy ona szybko się odwróciła i wtuliła w moje ciało.

   -Kochanie, nie płacz... Wszystko będzie dobrze... Zobaczysz... 

    -Ale jak?... Wszystko się wali... To najgorszy tydzień w moim całym życiu... -płakała. Nagle usłyszałem pukanie do drzwi.
   -Poczekaj, pójdę sprawdzić, kto to. -wstałem i otworzyłem drzwi. To był Jorge. Dlatego również wyszedłem na korytarz, nie wpuszczając go do pokoju Martiny.
      -Co Ci odbiło?!

   -Stary, pogadamy później, teraz muszę pogadać z Martiną. Proszę... Wpuść mnie. -w jego oczach zobaczyłem coś, czego jeszcze nigdy nie widziałem. Łzy. Kiwnąłem głową i ten wszedł do środka. Ja tylko stałem przed drzwiami, czekając, aż któreś z nich wyjdzie, lub gdy usłyszę coś niepokojącego.

....

Kto z was ogląda "Violetta 3" po hiszpańsku? Mnie ciekawość zżera xD 

Ale i tak po polsku będę oglądać, lub czekać na pierwsze odcinki z napisami <3

Już jutro dostępny kolejny --> 9!!!

Ja osobiście oglądam na YouTubie

A Wy??

I jak wam się podoba rozdział?

Według mnie był okropny... Więc przepraszam Was, że musicie czytać to "coś" wyżej ;c

No to co tutaj jeszcze.... Być może napisze jakiegoś One Shot'a

Ale nie mówię tego na 100 %

Dobra, już was nie zanudzam xD

Do następnego rozdziału <33

Andżelika .

PS A, bo zapomniałam. W ogóle wchodzicie w linki z utworami do rozdziałów? Bo dodaje je, by mieć "nastrój", i również dlatego, że nwm jak dodać to, by mieć piosenki na blogu (jeśli wiecie o co mi chodzi xD) To tak.... Zaglądacie w te linki, czy nie??